Kabataang Bayani

“Ang kabataan ang pag-asa ng ating bayan.”

Ang mga ngiti ng kabataan mula sa isang hindi malilimutang karanasan.

Palagi nating naririnig ang mga katagang ito na siyang binitawan ni Dr. Jose Rizal, naniniwala siya na ang mga kabataan ang magiging instrumento para sa pag-unlad ng ating bayan. Sila ang pag-asa, ang magwawaksi sa problema ng Pilipinas.

Pero marami sa atin ang nagtataas ng kilay kapag naririnig nila ang mga katagang ito. May nagawa na ba talaga ang mga kabataan para sa pag-unlad ng ating bayan? Sila ba talaga ang pag-asa na matagal na nating inaasahan? May naniniwala pa ba sa sinabi ni Rizal gayong ang mga kriminal ngayon ay pabata na ng pabata. Mga drug addict at drug pushers, mga magnanakaw, killer, rapist, sila ba ang magliligtas sa naghihingalong Pilipinas?

Ang sagot: HINDI, dahil hindi lang sila ang kabataan dito sa Pilipinas. Marami sa mga kabataan ngayon, hindi man napapansin ng karamihan ay handang tumulong para sa pagbabago ng ating inang bayan.

Halos isang buwan na ang nakakalipas simula nang mapasali ako sa isang gawain. Isang hamon para sa katulad kong teenager. Dahil bakasyon at walang magawa at dahil na rin sa tulong ng isa kong kaibigan ay napasali ako sa isang challenge, ang Bayani Challenge 2013.

Noong una ay wala akong balak seryosohin ang gawaing ito, napasali lang talaga ako dahil sa pagkaburyo ko sa bahay ngunit nang makita ko ang tunay na layunin ng activity na ito ay namangha ako. Hindi ko inakala na ang mga kabataan na katulad ko ay nagboboluntaryo para maglinis, magpintura, magtanim, magpatayo ng footbridge at stage, magpasaya ng mga bata at ialay ang kanilang oras sa pagtulong.

Sa mga oras na iyon, dahil bakasyon, ang dapat na ginagawa ng mga kabataan ay ang magbabad sa kompyuter, mamasyal, maglakwatsa kasama ang mga kaibigan, manood ng TV, magbasa ng libro, matulog sa isang malamig na kuwarto at kung ano pang tipikal na dapat ginagawa ng isang teenager kapag walang pasok.

Ang diwa ng bayanihan, tulong-tulong sa pagpasa ng mga bricks para sa GK Site.

Ngunit taliwas ang natunghayan ko sa Bayani Challenge dahil ang mga kabataan, sa gitna ng tirik na tirik na araw ay tulong-tulong sila sa pagpapatayo ng footbridge, tulong-tulong sa pag-ayos ng paaralan, tulong-tulong sa paglilinis sa tabing-dagat, tulong-tulong sa pagpipintura, pagla-landscape, pagtatanim, pag-aayos ng daluyan ng ilog at marami pa. Ang mas nakakamangha pa sa natunghyan kong ito ay matapos ang isang nakakapagod na araw ay wala kang makikitang ni katiting na pagsisisi sa kanilang mga mukha. Pagkatapos ng araw, isang matamis na ngiti ang makukuha mo mula sa kanila.

Pag-aayos sa pathway, reding-ready na sila!

Sa ikalawang araw ng activity ay opisyal na akong sumali sa Bayani Challenge. Napasama ako sa grupo na na-assign na magpunta sa isang paaralan. Doon ay nag-landscaping kami, nag-general cleaning at nagpintura ng dingding ng paaralan. Nakakatuwang isipin na sa gitna ng nararamdamang pagod ng aking mga kasamahan ay nagagawa pa nilang pawiin ang kanilang pagod sa pamamagitan ng paglalaro ng basketball, pakikipag-kulitan sa mga kasama at pagsayaw ng unity dance.

Wall painting sa isang eskwelahan.

Sa kanila ko nakita ang pagkukusa, na kahit may kaunting hindi pagkakaunawaan man ang ilan sa kanila ay nagawa at natapos parin nila ng tama ang kanilang gawain dahil para sa kanila, hindi dapat pinapairal ang pride. Sa pagtulong, hindi pride ang kailangan kundi teamwork. Sa kanila ko napatunayan na kapag tulong-tulong at sama-sama ay madaling malulutas ang problema.

Sa Bayani Challenge, natutunan ko ang makisama, maki-isa, makipagkapwa-tao, tumulong ng kusa, manalig sa Panginoon at higit sa lahat, ang magsaya. Hindi lang naman sa computer, TV, libro, cellphone at laptop makikita ang kasiyahan ng isang tao. Mahahanap din ito sa pagtulong, pagtulong na taos sa puso kasama ang iyong mga bagong kakilala, bagong kaibigan, bagong kasangga, bagong kakampi.

Landscaping naman ang ginawa ng ilan.

Hindi mo naman talaga kailangang magkaroon ng super powers, maging matalino, mayaman, sikat o maging pangulo para tumulong sa bayan. Basta ang mahalaga ay ang pagkukusa, ordinaryo ka mang tao, bata o matanda ay may magagawa ka upang baguhin ang ating bayan.

Ang Bayani Challenge ang naging inspirasyon ko upang patunayan sa mga tao na tama nga ang tinuran ni Rizal, na ang mga kabataan ang natatanging pag-asa ng bayan. Kami, sila, tayo mismo ang mga kabataan na tinutukoy ni Rizal, tayo ang tunay na pag-asa ng ating bayan.

Ikaw, may magagawa ka rin. Hindi hadlang ang kahirapan, hindi hadlang ang edad, hindi hadlang ang estado o katayuan natin sa lipunang ito para tumulong dahil lahat tayo ay may magagawa. Ang kailangan lang natin ay pagkukusa. Kung hindi tayo, sino pa? Kung hindi ngayon, kailan pa tayo magsisimulang ibangon ang lugmok nating bayan? Kapag tayo ay magtutulong-tulong, hindi imposibleng ang kahirapan ay maalis na sa listahan ng mga problemang kasalukuyang kinakaharap ng ating inang bayan.

Matapos ang limang araw na pagkakawang-gawa, isang masayang paliligo mula sa isang fire truck ang naging pagtatapos ng aming Bayani Challenge.

(Some photos were taken from Zyrah)